Cobalaminen (Vitamine B12)

 

Inleiding

Cobalamines, ook wel Vitamine B₁₂ of extrinsieke factor genoemd, vormen een groep van macrocyclische organometaalverbindingen met een enkelvoudig, tweevoudig of drievoudig positief geladen Cobalt-ion. Het zijn de enige bekende natuurlijk voorkomende Cobalthoudende verbindingen in de natuur. Cobalamine werd in 1926 ontdekt en het werd geïsoleerd uit lever. Cobalamines kunnen een aantal vormen aannemen, waaronder cyano-, methyl-, deoxyadenosyl- en hydroxycobalamine. Alle vormen van Cobalamine kunnen worden omgezet in de methyl- of 5-deoxyadenosyl-vormen die nodig zijn als cofactoren van een aantal belangrijke enzymen.

Functies

Cobalamines zijn cofactoren van verschillende enzymen en voeren zo hun biologische rol uit:

• Methylcobalamine is cofactor in het enzym methioninesynthase. Dit enzym draagt de methylgroep van foliumzuur (5-methyltetrahydrofolaat) over op homocysteïne waardoor weer methionine wordt gemaakt, een aminozuur dat essentieel is voor de DNA-synthese. Een tekort aan cobalamine leidt daarom tot een probleem bij sneldelende cellen die veel DNA moeten aanmaken. Het duidelijkst is dit bij rode bloedcellen, maar ook de bekleding van de darmen, de vagina en tong kan minder goed worden aangemaakt. Daarnaast is methioninesynthase essentieel voor de synthese van purines en pyrimidines. Daarmee is Vitamine B12 essentieel voor de synthese van DNA en cellulaire energieproductie.
• Een andere functie van cobalamine is het stimuleren van de vorming van myeline. Dit eiwit omhult de zenuwuitlopers waardoor de impulsgeleiding van de zenuw wordt versneld.
• Methylcobalamine is cofactor in het enzym L-methyl-malonyl-CoA mutase. Het is een defect in deze reactie en de daaropvolgende accumulatie van methylmalonyl CoA die verantwoordelijk wordt geacht voor de neurologische effecten van Vitamine B12 deficiëntie.
• Methylcorrinoïdes, waaronder methylcobalamine, zijn cofactoren van enzymen in the kooldioxidebinding door anaerobe acetaatvormende bacteriën en methaanvormende archaea.
• Cobalamines zijn cofactoren van enzymen in anaerobe sulfaatreducerende bacteriën die in staat zijn om alifatische en aromatische gechloreerde koolwaterstoffen om te zetten.

Voedselbronnen van Vitamine B₁₂

Er zijn geen natuurlijk voorkomende bioactieve vormen van vitamine B12 uit plantaardige bronnen.

• De rijkste bronnen zijn dierlijke voedingsmiddelen zoals melk, melkproducten, vlees en vleeswaren en eieren. Toen er nog geen B12-supplementen bestonden werd lever of leverextract gebruikt bij mensen met een B12-tekort.
• In sommige algen, wieren en paddenstoelen komt een Vitamine B12-gelijkende stof voor, maar de meeste wetenschappers zijn van mening dat deze inactief is als vitamine, hoewel twee studies suggereren dat bepaalde soorten Japanse zeewier (nori) hebben voorkomen dat Vitamine B12-deficiëntie optrad bij veganisten.[3]
• Sommige plantaardige voedingsmiddelen bevatten toegevoegde Vitamine B12, zoals Marmite en diverse producten voor vegetariërs en veganisten. In de Verenigde Staten zijn ontbijgranen waaraan B-vitaminen zijn toegevoegd een belangrijke bron van vitamine B12.[3]
• In sommige voedingsmiddelen die besmet zijn met of gefermenteerd zijn door bacteriën, bijvoorbeeld groene thee, tempeh en Thaise vissaus, is Vitamine B12 gevonden,[3] hoewel deze waarschijnlijk lage affiniteit heeft met intrinsieke factor en slecht kan worden geabsorbeerd.
• Soms wordt beweerd dat gist of gistextracten B12 bevatten maar dat is niet het geval. Het misverstand is waarschijnlijk ontstaan doordat veel B12-pillen gemaakt zijn van gist waarin kunstmatig B12 is toegevoegd. Deze gist bevat uiteraard wel B12. Pure gist bevat van nature echter geen B12.

De biologische beschikbaarheid van Vitamine B12 bij de mens hangt af van het gastrointestinale absorptievermogen van een individu. Zoals eerder uiteengezet, is de Vitamine B12-absorptie complex en verandert in negatieve zin met stijgende leeftijd. Meestal wordt er vanuit gegaan dat 1,5 tot 2,0 microgram synthetische Vitamine B12 de cobalamine receptoren in het ileum verzadigt, maar andere studies hebben een hogere absorptiegraad gevonden. De absorptie van Vitamine B12 uit voedsel is afhankelijk van de hoeveelheid en soort van de verbruikte proteïne. Vitamine B12 uit kip en rundvlees hebben een betere absorptie in vergelijking met eieren.

Bepaling van de Vitamine B12 status

Van oudsher wordt de Vitamine B12-status bepaald door de cobalamineconcentraties in serum te bepalen. Daarbij wordt vaak 150 pmol/L als grenswaarde gebruikt. Echter, met name in het begin van de 21e eeuw zijn er twijfels gerezen over het gebruik van alleen het serum Vitamine B12 gehalte als indicator van de Vitamine B12 status. Hoewel lage serum Vitamine B12-concentraties een gevoelige indicator zijn van Vitamine B12-tekort en hoge Vitamine B12-concentraties doorgaans op een adequate B12-status wijzen, is de interpretatie van de tussenliggende range van Vitamine B12-concentraties onduidelijk.[4] Per persoon kan het vereiste minimum niveau verschillen.

De concentraties methylmalonzuur (MMA) en homocysteïne (tHcy) in het serum zijn eveneens belangrijke indicatoren van de Vitamine B12-status. Meting van deze indicatoren kan het bestaan ​​van een subklinische Vitamine B12-deficiëntie aan het licht brengen, waarvan de gevolgen nog steeds niet goed zijn opgehelderd. MMA wordt geacht de kenmerkende indicator van cobalamine stofwisseling te zijn en tHcy speelt een rol bij Vitamine B12 deficiëntie wanneer deze samengaat met tekorten aan foliumzuur en Vitamine B6. Diverse fysiologische of omgevingsomstandigheden kunnen echter de functie van deze stoffen als biomarkers van vitamine B12 deficiëntie verstoren. Plasma tHcy concentraties zijn namelijk eveneens verhoogd bij een verminderde nierfunctie, polymorfismen in methyleentetrahydrofolaat (MTHFR), of het gebruik van bepaalde medicijnen. Plasma MMA concentraties zijn eveneens verhoogd bij nierinsufficiëntie, vaak bij oudere mensen.[4]

Daarom wordt bij de beoordeling van vitamine B12-status begonnen met het meten van de serum vitamine B12-concentraties, om deze bij lage waarden aan te vullen met MMA metingen. De drempelwaarde van serum-Vitamine B12, waarbij verdere testen moeten plaatsvinden staat ter discussie. Als een ondergrens van (200 ng/L of 147 pmol/L) wordt gebruikt, zouden aan veel patiënten met een verhoogd MMA onterecht een adequate Vitamine B12-status worden toegekend, maar als hogere waarden (500 ng/Lof 370 pmol/L) worden gebruikt, zouden de meeste patiënten follow-up MMA testen moeten ondergaan terwijl hun Vitamine B12-status normaal is.[4]

Studies die het gebruik van holo-TC als een marker van de vitamine B12-status hebben beoordeeld, concluderen dat het ongeveer even specifiek en gevoelig is als het meten van de serum vitamine B12 concentraties. Echter, bij gebruik in combinatie met serum vitamine B12 verbetert de voorspellende waarde om de vitamine B12-status te bepalen.

Valkuilen bij het meten van vitamine B₁₂

De resultaten van geautomatiseerde tests van verschillende fabrikanten om het totaal vitamine B₁₂ te bepalen zijn onderling slecht te vergelijken. Het is dus belangrijk om de testresultaten te interpreteren aan de hand van de referentiewaarden die gelden in het laboratorium waar de vitamine B₁₂-bepaling is uitgevoerd. Tijdens vitamine B12-injecties wordt het transcobalamine en haptocorrine volledig verzadigd met Vitamine B₁₂. De waarden van het totaal en actief vitamine B₁₂ zijn dus niet geschikt om het effect van de behandeling te vervolgen. Hiervoor zijn wel het methylmalonzuur (MMA – Methyl Malonic Acid) en homocysteïne geschikt, die het effect van de behandeling op cellulair niveau reflecteren.

Oorzaken van Vitamine B12 deficiëntie (tekort)

• Onvoldoende inname. Een tekort aan Vitamine B12 komt vaak voor bij veganisten[5] (en in mindere mate vegetariërs, vooral wanneer zij zuivelproducten mijden). Ook andere bevolkingsgroepen met een lage inname van dierlijk voedsel lopen risico op een tekort. Zwangere vrouwen die op vegetarische of veganistische wijze eten, lopen een hoog risico op een tekort vanwege de toegenomen behoefte. Na het stoppen van Vitamine B12 inname kan het nog 3 jaar duren voordat een tekort tot klachten leidt; het lichaam kan dus enkele jaren op een goede B12-voorraad teren.
• Malabsorptie van het vitamine vanuit de voeding wordt het meest gezien in de ouderenzorg. Ongeveer 25% van de Nederlandse bevolking ouder dan 65 jaar heeft een Vitamine B12 tekort.[6][7]:

• bijvoorbeeld wanneer iemand geen of onvoldoende intrinsieke factor (een glycoproteïne) maakt. Dit is bijvoorbeeld het geval na een operatieve verwijdering van een deel van de maag, bij een een ontsteking van het maagslijmvlies (gastritis) of een aandoening aan de dunne darm.
• Achloorhydrie. Gastritis komt bij ouderen relatief vaak voor en leidt dan tot een vermindering of een compleet verlies van het maagzuur dat nodig is om B12 van het voedingseiwit te splitsen.
• bij gebruik van protonpompremmers (maagzuurremmers).[8]
• verminderde opname van Vitamine B12 in het ileum kan veroorzaakt worden door competitie voor Vitamine B12 bij patiënten met bacteriële overgroei of parasitaire infectie. Resectie of ziekten van het ileum zoals de ziekte van Crohn of andere inflammatoire darmziekten veroorzaken eveneens malabsorptie van Vitamine B12.
• ook kan het voorkomen dat het lichaam antistoffen tegen intrinsieke factor maakt, waardoor de opname door het lichaam wordt geremd.

• Gebruik van lachgas, een anesthesiegas. Lachgas zet de actieve (gereduceerde) vorm van vitamine B12 om in een onwerkzame analoog door een sterk oxiderende werking op kobalt.[9] Daardoor wordt het enzym methioninesynthase, een sleutelenzym in de methionine- en foliumzuurstofwisseling, evenals methylmalonyl-Coa mutase sterk geremd.[10], waardoor onder andere hyperhomocysteïnemie en de neurologische gevolgen van Vitamine B12 deficiëntie op de loer liggen.[10] Ook het enzym methylmalonyl-Coa mutase wordt geremd door lachgas.
• Genetische afwijkingen in de absorptie, transport en/of intracellulaire stofwisseling van cobalamines kunnen ook tot Vitamine B12 deficiëntie leiden.

Vroeger werd verondersteld dat Vitamine B12 deficientie iets was dat vele jaren nodig had om te ontwikkelen en alleen tot uidrukking kwam bij veganisten en sommige strikte vegetariërs, of bij mensen met Pernicieuze Anemie. Diverse studies hebben echter aangetoond dat er diverse aandoeningen zijn die samenhangen met subklinische Vitamine B12 deficiëntie en die veelal ontwikkelen door malabsorptie of inadequate inname. De incidentie van sublinische vitamine B12 deficiëntie is hoog in ontwikkelingslanden, bij ouderen en bij vegetariërs.

Gevolgen van een tekort

De effecten van subklinische Vitamine B12 deficiëntie op lange termijn zijn nog onvoldoende in kaart gebracht, maar omvatten waarschijnlijk effecten op de uitkomst van de zwangerschap en op diverse aspecten van het verouderingsproces, waaronder vasculair, cognitief, de botstofwisseling en de gezondheid van het oog.

Een chronisch tekort aan Vitamine B12 leidt uiteindelijk tot een vorm van bloedarmoede (macrocytaire anemie) en neurologische gevolgen zoals tintelingen in de vingers (parestesie), geheugenverlies,  coördinatiestoornissen (ataxie) en spierzwakte in de benen. Ook het optreden van blaasontstekingen kan duiden op een Vitamine B12 tekortDe neurologische gevolgen kunnen optreden voordat er bloedarmoede is, evenals het omgekeerde.

Bij Vitamine B12 deficiëntie bestaat de behandeling in Nederland uit geregelde (maandelijkse tot 3-maandelijkse) intramusculaire injecties met ongeveer 1 mg vitamine B12 per keer, na een oplaadfase waarin met een paar injecties per week gedurende enkele weken de voorraad op peil wordt gebracht. Het dagelijks innemen van Vitamine B12 via een hooggedoseerd voedingssupplement (ten minste 650 microgram per dag)[11] blijkt echter even effectief te zijn als injecties bij het normaliseren van de Vitamine B12 status en is veel kosten-effectiever, hoewel suppletie gedurende een maand te kort blijkt te zijn voor een langdurig herstel.[12] In geval van hooggedoseerde orale suppletie geschiedt de opname via diffusie en niet via actief transport met intrinsieke factor (de gebruikelijke manier).

Pernicieuze Anemie betekent letterlijk: een verderfelijke (ernstige) vorm van bloedarmoede. De ziekte “pernicieuze anemie” staat echter voor iets anders: een stofwisselingsziekte waardoor er geen intrinsieke factor wordt aangemaakt of werkzaam is, met als gevolg een Vitamine B12 deficiëntie.

Deze vorm van bloedarmoede wordt niet altijd ontdekt. Vooral ouderen kunnen last krijgen van een vitamine B12 deficiëntie wanneer hun stofwisseling stoornissen gaat vertonen. Door het gebrek aan vitamine B12 wordt de vorming van rode bloedcellen verstoord. Hierdoor kan men erg vermoeid raken. Tekorten aan vitamine B12 kunnen ontstaan door deficiënte voeding, namelijk te weinig dierlijke producten, maar ook door een verworven defect in de opname van vitamine B12 (pernicieuze anemie). Bij bloedarmoede door gebrek een vitamine B12 deficiëntie of gebrek aan foliumzuur zijn de bloedcellen die men nog heeft meestal te groot; bij ijzergebrek juist meestal te klein.

Gevolgen van een overschot

De literatuur meldt dat er zijn beperkt ongewenste effecten bekend bij personen die langdurig hoge doseringen gebruikten. Het lichaam reguleert de opname van vitamine B12 zelf. Een overmaat verlaat het lichaam via de nieren. Na inname van vitamine B₁₂ worden verhoogde waarden van Histamine waargenomen. Bij ratten is waargenomen dat na toediening van vitamine B₁₂ de activiteit van het enzym DAO (diamineoxydase) afneemt en verhoogde waarden van histamine worden gemeten. Het enzym DAO voorkomt dat histamine zijn schadelijke werking kan doen. Vitamine B₁₂ in combinatie met foliumzuur geeft een nog sterkere vermindering van activiteit van het enzym DAO. Mensen met een histamine-allergie of -intolerantie kunnen problemen ervaren en dienen dus waakzaam te zijn.[13]

Vitamine B₁₂ speelt een belangrijke rol. Een tekort aan Vitamine B₁₂ kan leiden tot een reeks aan klachten waarbij neurologische schade niet is uitgesloten. Herhaalde Blaasontsteking kan ook duiden op een Vitamine B₁₂ tekort. Dit tekort is dan niet van vandaag of gisteren; een gezond persoon heeft voor 2-3 jaar Vitamine B₁₂ opgeslagen in de lever. Een te kort aan Vitamine B₁₂ wordt helaas veelal voor lange tijd over het hoofd gezien door de artsen. Ook bestaat er verschil in inzicht over wanneer er nu sprake van een Vitamine B₁₂ tekort is. De patiënt zit vervolgens met de brokken. Wordt het Vitamine B₁₂ tekort eenmaal geconstateerd, dan is de ellende voor menigeen nog niet voorbij. Het herstelproces is er een van lange adem. De behandeling houdt meestal in het regelmatig toedienen van Vitamine B₁₂ injecties waarbij na inspuiting. Hierbij ontstaat een tijdelijke overmaat Vitamine B₁₂ hetgeen in de meeste gevallen niet erg is. Het verloop van het klachtenpatroon zal aanleiding moeten zijn de behandeling aan te passen aan het verloop.

Let op, indien het klachten verloop een verschuiving van klachten geeft in negatieve zin moet men alert zijn op klachten als gevolg van overmaat Vitamine B₁₂. Deze Vitamine B₁₂ overmaat leidt dan tot overmaat Histamine, met vervelende lichamelijke klachten als gevolg, beschreven in het hoofdstuk Histamine intolerantie; in sommige gevallen kan dit zelfs tot anafylactische -levensbedreigende – reacties aanleiding geven.

Histamine wordt namelijk door het enzym DAO omgezet in een onschadelijke product. Overmaat Vitamine B12 echter vermindert de werking van DAO waardoor de niet omgezette vrije Histamine vervelende reacties kan oproepen. Figure 3 laat de verminderde activiteit van het DAO enzym zien; zie ook hoofdstuk Histamine. Laat u niet van de wijs brengen met de mededeling dat medisch wetenschappelijk bewijs ontbreekt. Omdat medici geen kennis hebben van Histamine  zullen zij geen onderzoek doen. Onderzoek door Moleculair Biologen vertellen wel het verhaal. Zij worden helaas nog niet serieus genomen. Lees de artikelen onder “Links“.

Uit ‘Blood’, journal van the American Society of Hematology van sept 15, 2008 – How i treat cobalamin (vitamin B12) deficiency:

The toxicity of cobalamin is minimal, though not quite nonexistent. Allergic reactions are rare but can be anaphylactic. Injections seem more allergenic than pills and hydroxocobalamin may be more allergenic than cyanocobalamin, but reactions occur with all cobalamin forms (or the preservative) and routes. Changing preparations may not always solve the problem, and reevaluation under an allergist’s supervision is advisable. 

Waarschuwing

Wanneer de lichaamsvoorraden van Vitamine B12 laag zijn, kunnen hoge doseringen foliumzuur (Vitamine B11) een tekort aan Vitamine B12 maskeren. De DNA-synthese kan doorgaan en megaloblastaire anemie treedt niet op, terwijl de concentraties homocysteïne en methylmalonzuur wel stijgen en neurologische schade veroorzaken. Sommige wetenschappers maken zich daarom zorgen of voedselverrijking met foliumzuur, zoals in de Verenigde Staten plaatsvindt, niet te grote gezondheidsrisico’s met zich meebrengt.

In de literatuur leest u dat een overmaat geen kwaad kan. Er is zelfs een uitspraak van met medisch tuchtcollege hieromtrent. Deze uitspraak is niet gebaseerd op enig aanvullend onderzoek en leidt weer tot uitspraken dat overmaat Vitamine B₁₂ extreem veilig is. Laat u niet misleiden. Overmaat schaadt altijd! Wees kritisch en volg het klachten verloop nauwgezet op.  

Let dus op: een overmaat Vitamine B₁₂ kan aanleiding geven tot zeer vervelende Histamine reacties waar men behoorlijk ziek van kan worden – zie hoofdstuk Histmine; anafylactische aanvallen komen gelukkig sporadisch voor; wij hebben dit helaas wel moeten ervaren. Een overmaat kan in dit geval vermeden worden door Vitamine B₁₂  oraal in te nemen. Dosering is dan beter in de hand te houden. Indien u merkt dat u – in de periode dat u Vitamine B₁₂ injecties krijgt – een negatief klachtenverloop ontwikkeld welke beschreven staan in het hoofdstuk Histamine dient u aan de bel te trekken bij uw arts. Tijdelijk stoppen met injecties om vervolgens over te schakelen op de orale vorm kan voor u de oplossing bieden. Daarvoor dient eerst het gehalte Vitamine B₁₂weer naar normale waarde te zijn teruggezakt, 250 pmol/l. Na in het begin dagelijks een dosering – tabletje – te hebben genomen stuurt men, middels regelmatige controle van het Vitamine B₁₂ gehalte door de huisarts, de dosering bij totdat een niveau van 250 pmol/l wordt bereikt (n.b. dit niveau kan per persoon verschillen). Voor patiënten met pernicieuze anemie geldt dat zij uitsluitend de actieve vorm van Vitamine B₁₂ – o.a. methylcobalamine – dienen in te nemen via zuigtabletten. De Vitamine B₁₂ wordt dan via het slijmvlies van de mond opgenomen. Let er bovendien op dat de standaard laboratorium meting van Vitamine B₁₂ onbetrouwbaar wordt in een periode waarin Vitamine B₁₂ gespoten wordt.  De MMA – MethylMalonic Acid – methode geeft in dit geval een betrouwbaarder beeld. Nieuwe is de ontwikkeling van de 13C adem test methode om Vitamine B₁₂ betrouwbaar te meten – BBT genaamd.

Behandeling

Bij een vitamine B₁₂-tekort op basis van een opnameprobleem wordt door de arts gekozen voor toediening buiten het maag/darm systeem om van hydroxocobalamine. Dit gebeurt dan parenteraal (niet via maag en darm stelsel), meestal intramusculaire inspuiting. Nadat 1 mg hydroxocobalamine i.m. enkele malen wekelijks is toegediend, kan als onderhoudsdosering 1 mg elke twee maanden worden gegeven. Bij de behandeling van ernstige neurologische stoornissen ten gevolge van vitamine B₁₂-tekort worden tijdelijk onderhoudsdoses één- à tweemaal per week toegediend. ‘Aanslaan’ van de therapie blijkt onder andere uit daling van de plasma-ijzerspiegel binnen 24 uur na de eerste injectie, vijf etmalen later gevolgd door de zogenaamde reticulocytencrisis.

Orale toediening  

Een andere dan parenterale methode van toediening is de orale toediening. Twee mogelijkheden bestaan hier dan, als eerste tabletten welke men moet doorslikken, en als tweede tabletjes met de actieve vorm van Vitamine B₁₂ welke men onder de tong moet laten smelten(sublingual). De eerste vorm vereist de intrinsieke factor om de vitamine B12 om te zetten. De tweede vorm is in ieder geval nodig in geval de persoon geen intrinsieke factor aanmaakt, in geval van Pernicieuze Anemie (PA). In geval van PA zal omzetting van Vitamine B_12, ingenomen dmv de eerste tabletvorm niet plaatsvinden waardoor deze vorm niet helpt het niveau aan Vitamine B₁₂ te verhogen. In dit laatste geval dient de actieve vorm van Vitamine B₁₂ via het slijmvlies te worden opgenomen dmv tabletje onder de tong. Beide orale uitvoeringen staan niet als geneesmiddel geregistreerd. De praktische ervaring met orale toediening van vitamine B₁₂ is in medische kring gering omdat artsen dit niet wensen voor te schrijven en de zorgverzekeraars dit niet vergoeden; het wordt niet erkend omdat het niet medisch wetenschappelijk is onderzocht. Internationale wetenschappelijke studies laten echter zien dat het resultaat in herstel naar normale waarden met oraal genomen vitamine B₁₂ minimaal gelijk is en in praktijk zelfs aan te bevelen valt: de optredende Histamine problemen zijn te voorkomen door orale toediening; de dosering is bij orale toediening beter te regelen. (zie ook hoofdstuk Histamine en onder “Links” bij Vitamine B₁₂).

Persoonlijke ervaring bevestigt het positieve resultaat via orale inname van de actieve vorm van Vitamine B₁₂; vervelende bijwerkingen door een te hoog vitamine B₁₂ gehalte, welke in onderhavige geval resulteerde in anafylactische aanvallen t.g.v. vrijkomen van grote hoeveelheid Histamine, behoren tot het verleden.

Wetenschappelijk onderzoek met als doel de uitwerking te vergelijken van tabletten welke doorgeslikt worden vs die onder de tong genomen dienen te worden, in gevallen van een vitamine B₁₂  tekort, laat bij een toegediende dosis van 500 ug   (=0.5 mg) cobalamine zien dat de verschillen in resultaat miniem verschilt. De testgroep startte met een vitamine B₁₂ waarde van rond de 100 pmol/l en bereikte na 4 weken een waarde  van ongeveer 280 pmol/l.

 

Macrocytaire anemie

Macrocytaire anemie is een anemie met een verhoogd ‘mean corpuscular volume‘ (MCV) en wordt gezien bij een tekort aan vitamine B₁₂ (cobalamine) of foliumzuur. Hierdoor ontstaat een verstoorde DNA-synthese, die zich manifesteert in een gestoorde bloedaanmaak en een megaloblastaire anemie. Vitamine B₁₂ en foliumzuur worden toegepast ter behandeling van megaloblastaire anemie. Deze vitaminen zijn essentiële bestanddelen van de voeding en maken als co-enzymen de synthese van DNA en bepaalde eiwitten mogelijk. Zij zijn onmisbaar voor het functioneren van alle orgaansystemen, maar een tekort uit zich het eerst in afwijkingen van het bloed, een systeem met een snelle ‘omzet’. Andere stoornissen, bijvoorbeeld de neurologische complicaties bij vitamine B₁₂-gebrek, treden in het algemeen pas later op.

Pernicieuze Anemie

Pernicieuze anemie ie een vorm van macrocytaire anemie welke niet aan een ijzer te kort te wijten is, maar aan een tekort aan vitamine B₁₂. Een tekort aan ‘ intrinsieke factor‘ is de meest voorkomende oorzaak van vitamine B₁₂-deficiëntie. De meeste patiënten produceren tevens te weinig maagzuur. Dit kan al dan niet samengaan met antistoffen in het serum tegen pariëtale cellen en/of ‘ intrinsieke factor‘. Dit klassieke beeld komt meestal voor bij patiënten van rond de zestig jaar. Bij deze patiënten met pernicieuze anemie (PA) zijn auto-antistoffen tegen de pariëtale cellen van de maag aantoonbaar en in een hoog percentage van de patiënten zijn auto-antistoffen tegen ‘ intrinsieke factor‘ aantoonbaar in het maagsap en/of speeksel. Een gebrek aan ‘ intrinsieke factor‘ na totale maagresectie (verkleining) kan drie of meer jaren later leiden tot verschijnselen van een tekort.

Let op dat mensen met Pernicieuze Anemie  – ontbreken van de intrinsieke factor – de actieve vorm van Vit. B12 moeten innemen, Methylcobalamine of  Adenosylcobalamine.  Niet actieve vormen van vitamine B_12, Cyanocobalamine en Hydroxocobalamine hebben de Intrinsieke factor nodig voor omzetting (matabolisatie).

Aanwijzingen voor het maken van een keuze

Indien intramusculaire toediening van een vitamine B₁₂-preparaat nodig is, heeft hydroxocobalamine de voorkeur omdat het een fysiologische vorm is van deze vitamine. Indien klachten, zoals vermeldt onder het hoofdstuk Histamine, worden gemeld na intramusculaire toediening wordt sterk geadviseerd over te gaan op de orale toediening.

Verschillende onderzoeken tonen aan dat er geen verschil is aan te merken in het bereikte resultaat tussen intramusculaire toediening en orale toediening van Vit. B₁₂. opmerkelijk is dat de orale methode veel goedkoper is voor de maatschappij; het zou de zorg veel geld besparen. Een in april 2013 verschenen – draft – rapport uit Ontario laat zien dat alleen al voor deze stad met 70.000 patienten de besparing 4,5 M$ per jaar zal zijn; injectie kost daar 4,5€..

Ref; VOL 47: JANUARY • JANVIER 2001 ❖ Canadian Family Physician – Vitamin B₁₂ injections versus oral supplements; draft April 2013.

In Nederland wordt de orale toediening niet als medicatie gezien en wordt niet vergoed.

 

Boeken:

Aanraders zijn de boeken van:

• Hans Reijnen – Vitamine B12 tekort – tevens heeft hij een web pagina: http://www.menssana.nu/pages/nl/publicaties/ziektebeelden/vitamine-b12-tekort.php
• Sally M. Pacholok & Jeffrey M. Stuart – Is het misschien een vitamine B12 tekort? – ISBN 97890202 04902 uitgegeven bij AnkhHermes
• Michel Post – Vitamine B12 en Veganisme: een literatuurstudie

 

Referenties:   Kijk ook onder “Links” Vitamine B12 en Histamine

1. Taga ME, Larsen NA, Howard-Jones AR et al. BluB cannibalizes flavin to form the lower ligand of vitamin B12. Nature. 2007 Mar 22;446(7134):449–53. DOI:10.1038/nature05611. PMID 17377583. Dit is een open access artikel.
2. Randaccio L, Geremia S, Demitri N, Wuerges J Vitamin B12: unique metalorganic compounds and the most complex vitamins. Molecules. 2010 May;15(5):3228–59. DOI:10.3390/molecules15053228. PMID 20657474. Gratis volledige artikel: http://www.mdpi.com/1420-3049/15/5/3228. Dit is een open access artikel, beschikbaar onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding (CC-BY; versie 3.0).
3. Watanabe F Vitamin B12 sources and bioavailability. Exp Biol Med (Maywood). 2007 Nov;232(10):1266–74. DOI:10.3181/0703-MR-67. PMID 17959839. Gratis volledige artikel: http://ebm.sagepub.com/content/232/10/1266.full
4. O’Leary F, Samman S Vitamin B12 in health and disease. Nutrients [Internet]. 2010 Mar;2(3):299–316. DOI:10.3390/nu2030299. PMID 22254022. Gratis volledige artikel: http://www.mdpi.com/2072-6643/2/3/299/. Dit is een open access artikel, beschikbaar onder de licentieCreative Commons Naamsvermelding (CC-BY; versie 3.0).
5. Michel Post, “B12 voor veganisten”, Uitgeverij Den Giraffe, 1993, ISBN 90-801275-2-3, online versie
6.  Dhonukshe-Rutten Rosalie AM. Vitamin B12: a novel indicator of bone health in vulnerable groups. Proefschrift Wageningen University; 2004. pp. 1–160. Available from: http://www.persistent-identifier.nl/?identifier=urn:nbn:nl:ui:32-334182
7. Eussen Simone JPM. Mild cobalamin deficiency and cognitive function in elderly people – Efficacy of oral supplements. Proefschrift Wageningen University; 2006. pp. 1–144. Available from: http://www.persistent-identifier.nl/?identifier=urn:nbn:nl:ui:32-348701
8. Valuck RJ, Ruscin JM A case-control study on adverse effects: H2 blocker or proton pump inhibitor use and risk of vitamin B12 deficiency in older adults. J Clin Epidemiol. 2004 Apr;57(4):422–8. DOI:10.1016/j.jclinepi.2003.08.015. PMID 15135846
9. Chanarin I. The effects of nitrous oxide on cobalamins, folates, and on related events. (1982) Crit Rev Toxicol 10:179-213. PMID 6127188.
10. Weimann J. Toxicity of nitrous oxide. (2003) Best Pract Res Clin Anaesthesiol 17:47-61. PMID 12751548.
11. Eussen SJ, de Groot LC, Clarke R, et al. Oral cyanocobalamin supplementation in older people with vitamin B12 deficiency: a dose-finding trial. (2005) Arch Intern Med 165:1167-1172. PMID 15911731 gratis volledige artikel. Vaak zijn hooggedoseerde vitamine B12 pillen gedoseerd met 1000 microgram vitamine B12 per tablet.
12. Favrat B, Vaucher P, Herzig L et al. Oral vitamin B12 for patients suspected of subtle cobalamin deficiency: a multicentre pragmatic randomised controlled trial. BMC Fam Pract [Internet]. 2011 Jan 13;12(1):2. DOI:10.1186/1471-2296-12-2. PMID 21232119. Gratis volledige artikel:http://www.biomedcentral.com/1471-2296/12/2. Dit is een open access artikel, beschikbaar onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding (CC-BY).
13. Bjelakovic G, Pavlović D, Jevtovic T, Stojanovic I, Sokolovic D, Bjelakovic G, et al. Vitamin B12 and folic acid effects on polyamine metabolism in rat liver. Pteridines. 2006;17:90–4. Available from: http://www.pteridines.sk/center.php?act=V&volId=8
14. Gezondheidsraad. Preconceptiezorg: voor een goed begin. Den Haag: Gezondheidsraad, 2007; publicatienr. 2007/19.
15. NHG-standaard Anemie. Huisarts Wet 2003; 46: 21-9 en 147.
16. Ede AE van, Laan RFJM, Rood MJ, et al. Het effect van comedicatie met foliumzuur of folinezuur of toxiciteit en effectiviteit van methotrexaat bij de behandeling van reumatoïde arthritis; een gerandomiseerde, dubbelblinde, placebogecontroleerde studie gedurende 48 weken. Ned Tijdschr Geneeskd 2002; 146: 1322-7.
17. Festen HPM. Fysiologie en pathofysiologie van de ‘intrinsic factor’-secretie en de cobalamine-(vitamine B12-) absorptie. Ned Tijdschr Geneeskd 1992; 136: 1851-5.
18. Duyvendak M, Veldhuis GJ. Vitamine B12-suppletie liever oraal dan parenteraal. Ned Tijdschr Geneeskd 2009; 153: B485.
19. Preidenes/Vol. 17/No. 3 – Bjelakovic G. Et el.: Vitamin B12 and Folic Acid Effects on Polyamine Metabolism in Rat Liver.
20. Blood, journal of the American Society of Hematology, sept 15, 2008, vol 112 nr 6 – How I treat cobalamin (Vitamin B12) deficiency
21. Ned tijdschrift Geneeskunde 2011; 155:A3595V – Vitamine B12 deficiency
22. Ref; VOL 47: JANUARY • JANVIER 2001 ❖ Canadian Family Physician – Vitamin B12 injections versus oral supplements
23. © 2003 Blackwell Publishing Ltd Br J Clin Pharmacol, 56, 635–638 – Replacement therapy for vitamin B12 deficiency: comparison between the sublingual and oral route
24. Blood, Vol 92, No 4 (August 15), 1998: pp 1191-1198, Effective Treatment of Cobalamin Deficiency With Oral Cobalamin
25. Am J Clin Nutr 2006;84:361–70. Printed in USA. © 2006 American Society for Nutrition – Effect of oral vitamin B-12 with or without folic acid on cognitive function in older people with mild vitamin B-12 deficiency: a randomized, placebo-controlled trial
26. The Author (2006). Published by Oxford University Press – Family Practice Advance Access published on 3 April 2006 – Oral vitamin B12 versus intramuscular vitamin B12 for vitamin B12 deficiency: a systematic review of randomized controlled trials
27. Sanz-Cuesta et al. BMC Public Health 2012, 12:394 – Oral versus intramuscular administration of vitamin B12 for the treatment of patients with vitamin B12 deficiency: a pragmatic, randomised, multicentre, non-inferiority clinical trial undertaken in the primary healthcare setting (Project OB12)

Histamine is een zeer onbekende en daardoor onderschatte  materie. In de medische wereld dient alles wetenschappelijk te worden bewezen, en terecht. Echter in de artsenopleiding wordt slechts zeer terloops Histamine aangeroerd. Daar gaat het dus mis. Artsen hebben geen kennis van en derhalve geen antwoord op de problemen welke met overmaat Histamine activiteit gepaard gaan. De patiënt wordt daarvan de dupe; klachten welke als gevolg van Histamine optreden worden vrijwel altijd als iets psychisch afgedaan. Artsen en Specialisten geven overigens na aandringen vrijwel allemaal eerlijk toe dat zij weinig van Histamine weten en dit als onbelangrijk afdoen.

Histamine echter kan een groot aantal vervelende reacties in het lichaam veroorzaken welke naast hinder mensen ook ziek echt kan maken. Wanneer de mensen dan hun arts bezoeken met een of meerdere klachten worden die niet herkent met gevolg dat deze of niet of middels symptoom bestrijding worden aangepakt. Voor de persoon met de klachten is dit heel frustrerend.

Belangrijk is vast te stellen wanneer de klachten ontstaan zijn of onder bepaalde omstandigheden terugkeren. Denk hierbij aan verkeerde ademhaling, bepaalde voeding, bijwerkingen van medicatie, waaronder ook injecties (en dus een piek belasting )met Vitamine B₁₂, Vitamine B₁₁ (Foliumzuur), enz.

Definitie

Histamine is een mediator die behoort tot de biogene aminen, met een moleculair gewicht van 111. Andere stoffen die behoren tot de biogene aminen zijn o.a. andrenaline, tyramine en fenylethylamine. Deze stoffen komen van nature voor in ons lichaam alsmede  in de dagelijkse voeding. Histamine speelt een belangrijke rol in de regeling van het immuun systeem. Echter doordat het in reeds kleine concentraties farmacologisch actief wordt moeten synthese, transport, opslag, vrijkomen en omzetting van Histamine in het lichaam zorgvuldig geregeld worden om ongewenste reacties te voorkomen. Dit wordt geregeld door de enzymen, Diamine Oxidase (DAO), Dipeptidyl peptidase-4 (DPP-IV) en Histamine-N-methyltransferase (HNMT)

 

Mediator

Een mediator is in de geneeskunde een lichaamseigen stof die bij een afweerreactie van het lichaam vrijkomt. Bij het binnendringen van een vreemde stof die als schadelijk wordt beschouwd wordt de mediator uitgestort vanuit granulen of vesikels, die zich bevinden in mestcellen en granulocyten.

Mediatoren kunnen verschillende functies hebben en kunnen in bepaalde categorieën ingedeeld worden, zoals:

• ontstekingsmediatoren
• mediatoren die witte bloedcellen stimuleren
• vaatverwijdende mediatoren (vasodilatatie)

Een van de bekendste mediatoren is Histamine.

 

Mestcellen

De mestcel werd voor het eerst genoemd door Paul Erlich in 1887 vanwege zijn uiterlijk. Alle geclusterd metachromatische granules in de cel deed hem aan een “goed gevoed cel” denken, vandaar de naam Mastzellen uit het Duits. Terwijl mestcellen alomtegenwoordig zijn en overal in het lichaam voorkomen, in alle lichaamsweefsels die in direct contact komen met de buitenwereld zijn mestcellen het meest geconcentreerd in de huid, darm, neus, longen, urinewegen en andere slijmvliezen . Elke “goed gevoede” mestcel kan maximaal tot 500 granules  opslaan die een verscheidenheid van moleculen bevatten waaronder arachidonzuur producten, biogene aminen, cytokinen, neuropeptiden, chemoattractantia, proteoglycanen, en proteolytische enzymen (Theoharides).

 

Histamine

Histamine wordt onderscheiden in:

• Endogene Histamine, welke geproduceerd in het lichaam en opgeslagen in mestcellen, klaar om onmiddellijk losgelaten te kunnen worden.
• Exogene Histamine, welke kan worden geïnhaleerd of worden opgenomen met voedsel welke een grote hoeveelheid Histamine bevat of via andere Biogene amines.

Er wordt onderscheid gemaakt tussen IgE en niet-IgE allergieën. IgE allergieën ten gevolge van voeding komt bij 0.5% van de bevolking voor. Niet IgE allergieën komen veel vaker voor; dit betreft onder andere Hooikoorts, Netelroos en Astmatische Bronchitis waar Histamine de belangrijkste ‘mediator’ is. Bovendien is Histamine een belangrijke ‘mediator’ voor de allergische reacties op geneesmiddelen.

Endogene Histamine komt frequent voor ten gevolge van casomorphin -7, een exorfine uit melk. Deze veroorzaken een niet-allergische immuunreactie waarbij grote hoeveelheden histamine vrijkomen. Dit kan overmatige slijmproductie in de luchtwegen, astma en andere luchtweginfecties en otis media tot gevolg hebben. Zij dragen ook bij aan de epidemie van inhalatie allergieën.

Exogene Histamine wordt aangeleverd door voeding. Melkeiwit, caseïne, bijvoorbeeld kan grote hoeveelheden Histamine vrijmaken. Diëtisten kunnen u een lijst met voedingsstoffen geven welke Histamine vrijmakers bevatten en welke niet. In de links treft U een voorbeeld Dieetrichtlijn van de diëtisten van het Albert Schweitzer ziekenhuis.

 

Histamine stofwisseling

Het belangrijkste enzym voor de stofwisseling van de aanwezige Histamine is Diamine Oxidase (DAO). Daarnaast zijn er Dipeptidyl peptidase-4 (DPP-IV) en Histamine-N-methyltransferase (HNMT).

Het DAO enzym bevat koper en heeft een moleculaire massa van 180. Dit enzym wordt voornamelijk geproduceerd in de epitheel cellen van de dunne darm. Het wordt voornamelijk aangetroffen in de dunne darm, de lever, de nieren en in de witte bloedcellen.

Het DPP-IV enzym is een multifunctioneel eiwit met meer dan 65 functies. Het is vooral actief op de membranen van diverse lichaamscellen. Het DPP-IV enzym beschermt andere functies van het endorfinesysteem zoals de werking van dopamine, insuline, cortisol en de immuun cellen. Andere functies zijn: DNA- en cel herstel, immuun regulatie, preventie en herstel van kanker, anti-AIDS functie en bescherming tegen histamine en allergieën.

De Histamine wordt verwijderd door DAO enzymen. Veronderstelde cofactoren van DAO zijn 6-hydroy-dopa en vitamine B6.

DAO is een gevoelig enzym; naast een chronisch tekort kan het DAO enzym in zijn werking worden tegengewerkt door andere Biogene amines, ethanol, zijn eigen afval product, veel in voeding voorkomende stoffen, veel e-nummers, een overmaat vitamines B₁₁, B₁₂ en vele medicijnen. Een verkeerde ademhaling kan ook aanleiding geven tot een verstoorde enzym balans, met intolerantie verschijnselen tot gevolg. 75% van de mensen ademt te snel en te diep waardoor het CO₂ gehalte in de longen onder het gewenste evenwicht komt. Gevolg hiervan is eveneens een verstoring van de enzym huishouding waardoor Histamine zijn storende werk kan verrichten.

 

Histamine intolerantie

Histamine intolerantie treedt op wanneer een onbalans ontstaat tussen de aanwezige vrije Histamine en de capaciteit om Histamine om te zetten – de metabolisatie. Omzetting gebeurt met het enzym DAO en/of het enzyme DPP-IV. Op celniveau gebeurt dit door het enzym Histamine-N-methyltransferase (HNMT).

Het enzym DAO wordt voornamelijk geproduceerd in de dunne darm, het DPP-IV enzym in de epitheelcellen van de luchtwegen.

Naast het door reactie vrij laten komen van hoge dosis van Histamine – tgv specifieke voeding inname, bijwerking medicatie enz, of door verkeerde ademhaling, leidt het remmen van de activiteit van genoemde enzymen eveneens tot intolerantie klachten.

Het DAO enzym wordt geremd in activiteit ten gevolge van verkeerde ademhaling, bijwerkingen van medicatie, waar onder ook toediening van hoge doseringen van Foliumzuur (Vit B₁₁) en Vitamine B₁₂  – zie figure 3; hoge dosering Vit. B₁₂  onstaat bij inspuiten Vit. B₁₂ in geval van Vit B₁₂ tekort. Smaakversterkers in voeding bijvoorbeeld remmen de activiteit van DPP-IV.

 

Klinisch ervaring tot op heden leert dat Histamine intolerantie niet aangeboren is.

In Oostenrijk loopt op dit moment bij Novogenia een (niet medisch) wetenschappelijke studie naar de samenhang tussen Histamine intolerantie en genetische variatie en/of defecten in het Histamine-N-methyltransferase (HNMT) gen van het enzym, welke mogelijk ook aanleiding kunnen zijn voor Histamine intolerantie.

 

Symptomen van Histamine intolerantie

In geval van Histamine intolerantie worden verschillende fysiologische reacties gerapporteerd, zoals:

• verwijding van bloedvaten met rode, gezwollen huid tot gevolg (flushing genaamd)
• huiduitslag o.a. in gezicht
• samentrekking van de baarmoeder.
• hoofdpijn, waaronder Migraine
• slijmproductie in de luchtwegen,
• lopende neus,
• luchtweg obstructie,
• astma,
• hooikoorts,
• hartkloppingen,
• hartritme stoornis,
• hypotensie of plots optredende lage bloeddruk,
• lage bloedsuiker (hypoglycaemie),
• chronische vermoeidheid,
• prikkelbare darm syndroom,
• artritis-psoriatica
• zachte ontlasting,
• diarree,
• gezwollen oogleden,
• netelroos,
• rusteloze benen,
• hyperactiviteit, onrust
• pijn rond de aanhechtingspunten van de spieren
• ADHD-achtige klachten.
• Slapeloosheid
• Samen optreden van meerdere reacties kan leiden tot een Anafylactische shock.

 

Histamine en zwangerschap

Gedurende Zwangerschap worden overvloedige hoeveelheden van het DAO enzym geproduceerd in de placenta, resulterend in een circulatie met een 500 tot 1000-voudige concentratie van het DAO enzym. Ten gevolge van deze hoge concentratie van het DAO enzym worden gedurende de periode van 3^e tot 9^e maand van de zwangerschap normaliter geen allergie problemen waargenomen. Vrouwen die veelvuldig Migraine hebben zullen gedurende de zwangerschap geen Migraine hebben.

 

Histamine en Migraine

Veel Migraine patiënten hebben Histamine intolerantie als gevolg van een verminderde DAO activiteit. Migraine tijdens zwangerschap komt niet voor; zie Histamine en zwangerschap.

Histamine en ME (Myalgic Encephalomyelitis)

Klachten welke ME patiënten hebben zijn nagenoeg gelijk aan de klachten welke optreden als gevolg van een verstoorde Histamine huishouding. ME patienten dienen er daardoor rekening mee te houden dat Histamine wel eens mede de boosdoener kan zijn.

 

Histamine en klachten aan het Spijsverteringskanaal

Klachten aan het spijsverteringskanaal komen veelvuldig voor als gevolg van Histamine Intolerantie. Vage pijn in de maag, koliek, winderigheid en diarree zijn hier de belangrijkste symptomen.

 

Histamine en de luchtwegen

Gedurende en direct na het innemen van Histamine rijk voedsel of alcohol, kunnen neus en luchtwegen vernauwen als gevolg van Histamine intolerantie. In extreme gevallen treden astmatische aanvallen op  Hier speelt dat de activiteit van het HNMT enzym wordt geremd.

Daarnaast kan een verkeerde ademhaling ook aanleiding geven tot een verstoorde DAO enzym balans, met intolerantie verschijnselen tot gevolg. 75% Van de mensen ademt te snel en te diep waardoor het CO₂ gehalte in de longen onder het gewenste evenwicht van 6 % komt. Gevolg hiervan is eveneens een deactivering van de DAO enzym werking waardoor Histamine zijn storende werk kan verrichten.

 

Histamine en artritis psoriatica

Een uitgebreide website over dit onderwerp vindt u onder www.artritis-psoriatica.nl

 

Histamine en eczeem

Histamine intolerantie kan ook Atopisch eczeem veroorzaken als gevolg van verminderde DAO activiteit.

 

Histamine en Medicijnen

Medicijnen kunnen Histamine intolerantie veroorzaken. Onderstaande tabel geeft een overzicht.

 

Diagnose

Histamine intolerantie als zodanig wordt (nog) niet gediagnostiseerd. Histamine komt tijdens de opleiding van artsen terloops ter sprake.  De medische wereld ziet dit als onbelangrijk. Omdat de klachten zich in de praktijk uitstrekken over veel specialisaties – Cardiologie, Dermatologie, Interne geneeskunde, Longen, Maag-Darm-Lever en Allergologie ervaart de specialist dit als “vage klacht’ en krijgt dit niet de aandacht die het wel verdient. Dit terwijl de gevolgen heftig en zelfs levensbedreigend kunnen zijn. De meeste specialisten zijn overigens eerlijk en geven toe dat ze geen verstand van hebben van Histamine en de gevolgen hiervan.  Resultaat is wel dat er uitsluitend aan symptoom bestrijding wordt gedaan.

 

Behandeling

Behandeling van Histamine intolerantie gaat in de praktijk gelijk aan die van Voedsel intolerantie en Voedsel allergie, nl. het volgen van een zogenaamd Histamine arm dieet. Dit komt neer op het weglaten van Histamine ‘vrijmakers’. Dit resulteert meestal in het minder worden of zelfs verdwijnen van de klachten – indien deze beperkt zijn – binnen enkele weken. Diëtisten, welke zich toeleggen op Histamine intolerantie, kunnen u daarbij goed helpen.

Bij huiduitslag in het gezicht wordt o.a. cortison zalf voorgeschreven met tijdelijke verbetering tot gevolg; echter cortison is schadelijk.

Bij patiënten met een Vit. B₁₂ tekort wordt met regelmaat – veelal maandelijks – met Vit. B₁₂ ingespoten. Gevolg hiervan is dat het Vit. B₁₂ gehalte na de injectie een hoge tot zeer hoge waarde – tot 200 pmol/l – bereikt om vervolgens in de periode daarna naar de volgende injectie weer te dalen. Volgens artsen is de overmaat aan Vit. B₁₂ geen probleem. Echter deze hoge waarde kan Histamine problemen veroorzaken omdat de werking van het enzym DAO wordt tegengewerkt door de overmaat vit B12. Beter is het om de Vit. B₁₂ oraal in te nemen. Bekend is de Cyanocobalamine; deze bevat de niet actieve vorm van vit. B₁₂ en vereist de intrinsieke factor voor omzetting. In geval van Pernicieuze Anemie – hierbij ontbreek de Intrinsieke Factor, nodig voor de opname van Vit. B₁₂ – dient de actieve vitB₁₂ vorm oraal te worden ingenomen, Methylcobalamine of Hydroxycobalamine (te verkrijgen op verwijzing bij ‘de Roode Roos‘ of elders zonder verwijzing). Afhankelijk van de stijging van het Vit. B₁₂ gehalte – regelmatig laten analyseren via bloedonderzoek – tot een goede waarde (250  pg/mL) kan de orale inname eenvoudig gedoseerd worden. Laat u niet afschepen met de opmerking dat orale inname niet werkt! Het werkt uitstekend en voorkomt bij goede inname overmaat en dus de Histamine reacties.

Vermindering van de klachten is ook mogelijk door:

1: verbetering van de omstandigheden in de dunne darm waardoor het enzym DOA zijn werk, het omzetten van Histamine, beter kan doen. Siotec, een onderneming welke is gespecialiseerd in het maken van voedingssupplementen ter ondersteuning bij voedsel intoleranties – lactose, fructose en histamine, heeft hiervoor een preparaat AH & Glutamin Formula op de markt gebracht. Het preparaat bestaat uit de elementen Vit B6, Vit. C, koper, zink en L-Glutamin. L-Glutmin versterkt de celwand van de dunne darm waardoor het enzym DOA zijn werk beter kan doen. De overige elementen zorgen voor een vlotte omzetting van Histamine door het lichaamseigen enzym.

2: aanvulling van het enzym DAO middels inname van het enzym DAO in capsule vorm – DAOsin. Dit blijkt uit onze ervaring een zeer effectief middel zijn.

Gerapporteerd wordt echter dat na inname van DAOsin geen invloed gevonden wordt op de DAO waarden in het bloed; dit wordt mogelijk verklaard door dat het DAO enzym zijn arbeid verricht in de darm. Bovendien is DAOsin is niet effectief bij op immuniteit gebaseerde allergieën, zoals pinda allergie en gluten allergie. DAOsin wordt niet ondersteund door de medische wereld. Het wordt als voedingssupplement verkocht.

Persoonlijke ervaring – Pernicieuze Anemie – met gedoseerde orale inname van Vit. B₁₂ naast inname van DAOsin leert dat het Vit. B12 gehalte goed op peil te houden is en de zeer ernstige Histamine klachten (tot anafylactisch toe) vrijwel verdwenen zijn. Histamine rijk voedsel/drank nuttigen verstoort dit ‘feest’ af en toe. De Histamine klachten bestonden al tientallen jaren; artsen wisten geen oorzaak noch oplossing. Recent zijn wij begonnen met AH + L-Glutamin Formula om de balans verder te verbeteren waarbij de DOAsin suppletie mogelijk vermindert kan worden.

Het Histamine niveau zal met DAOsin in veel gevallen dus goed onder controle gehouden worden. DAOsin en AH + L-Glutamin wordt aangeschaft bij Sciotec in Oostenrijk via de websitehop http://shop.eat-all.com/. Tegenwoordig wordt het in Nederland ook aangeboden via Internet; let op de prijs! Vergelijk de prijzen. DAOsin is prijzig.

Bij Hooikoorts wordt veelvuldig Aerius voorgeschreven, een anti-histaminica. Het bevat echter Aspartaan, een serieuze Histamine vrijmaker. Wees dus alert. Onze eerste ervaring met Aerius was een anafylactische reactie ten gevolgen van de combinatie van Histamine verschijnselen.

 

Referenties:   Kijk ook onder “Links” Histamine

• Am  J Clin Nutr 2007;85:1185-96. Printed in USA. 2007 American Society for Nutricion – Laura Maintz and Natalija Novak – Histamine and histamine intolerance
• Preidenes/Vol. 17/No. 3 – Bjelakovic G. Et el.: Vitamin B12 and Folic Acid Effects on Polyamine Metabolism in Rat Liver.
• Ntvg, 2009 ;153:B485 – Michiel Duyvendak en Gerrit J. Veldhuis –  Vitamine B12-suppletie liever oraal dan parentaal
• Dieetrichtlijn – Voeding beperkt in biogene aminen en histaminevrijmakers, de sterke beperking.